कविता : क्वेकमान्डु डायरी

साहित्य डबली

विशद दाहाल शुक्रबार, वैशाख १२, २०७७ १४:४३

रानीपोखरीले घण्टाघरमा एघार छप्पन देखेछ
शहिदगेटले धरहराको तड्पन देखेछ
युगौँ सहनशील बसेको भद्रकाली भित्तोले
सिंहदरबारमा (अ)दूरदर्शीताको कम्पन देखेछ

भाग्नै आँटेका साहुजीले दराजमा धनको धोक्रो देखेछ
छोरी च्यापेर कुदेकी आमाको आँखाले अर्कोतिर छोराको कोक्रो देखेछ
चट्टानी स्वरुपको बडो घमण्ड थियो सहरलाई
क्षण भरमै आफ्नो धरातल खोक्रो देखेछ

बसपार्कले गोङ्गबु लडेको देखेछ
बाइसधाराले रानीवन डढेको देखेछ
‘बचाउ’ चित्कार सुनेको मित्रनगर गल्लीले
गेष्ट हाउसमा ज्युँदै लास सडेको देखेछ

एनसेलले एनटिसीको उदारता फलेको देखेछ
निष्पट अन्धकारले पनि रेडियो नेपालको टावर बलेको देखेछ
हल्लिएर थङ्थिलो भएको सूचना विभागले
आजतक र एनडिटिभीमा ढोङ चलेको देखेछ

वीरले ट्रमा सेन्टरको ढोका खुलेको देखेछ
संसदले पनि टिचिङमा कार्यकौशलता फुलेको देखेछ
‘नेपालको एकमात्र भूकम्प प्रतिरोधात्मक अस्पताल’ लेखेको बोर्डले
अर्को भवन खोज्दै ग्रान्डी डुलेको देखेछ

कौशलटारले ठिमीको घनत्व सुकेको देखेछ
सिद्धपोखरीले न्यातपोलको शीर झुकेको देखेछ
जसोतसो अडिएको सूर्यविनायक भित्तोले
चाँगुनारायण चिरा परी फुटेको देखेछ

बज्रयोगिनीले साँखुको बस्ती खुइलिएको देखेछ
बौद्धनाथले आफ्नो गजुर मैलिएको देखेछ
बचेखुचेका खुला ठाउँमा गाडिएका तम्बुहरुले
दुर्गन्ध र रोगव्याधी फैलिएको देखेछ

झुपडीले गगनचुम्बी भवन चर्किएको देखेछ
बास खोज्दै जमिनतिर फर्किएको देखेछ
वर्षौं सिसमहल र झुपडीलाई छुट्याएका चौरहरुले
दुईबीच भाइचारा हुर्किएको देखेछ

हनुमानढोकाले बसन्तपुर डबली नाचेको देखेछ
डङरङ्ग लडेको तलेजुले मछिन्द्रको भोटो साचेको देखेछ
असनले इन्द्रचोक अनि इन्द्रचोकले असनलाई
टुँडिखेलमा बसाइ सरी बाँचेको देखेछ

(बैशाख १२ गते गएको विनाशकारी भुकम्पमा काठमाडौंको सम्झना )