होमियोप्याथी र आयुर्वेद दुवै शताब्दीयौंदेखि अभ्यास गर्दै आएका वैकल्पिक चिकित्सा पद्धति हुन्। तिनीहरूका केही समानताहरू छन् भने यी दुईबीच आधारभूत भिन्नताहरू पनि छन्।
परिचय र उत्पत्ति:
होमियोप्याथी: होमियोप्याथी १८औं शताब्दीको उत्तरार्धमा जर्मन चिकित्सक, ‘स्यामुएल ह्यानेमन’द्वारा विकसित गरिएको थियो। यो ‘समाननै समानको उपचार’को सिद्धान्तमा आधारित छ, जसको अर्थ स्वस्थ व्यक्तिमा लक्षणहरू निम्त्याउने पदार्थलाई बिरामी व्यक्तिमा समान लक्षणहरूको आधारमा प्रयोग गरिन्छ, जसमा औषधिको मात्रा अत्यधिक पातलो (डाइलूटेड) र गतिशील अवस्था (डायनामीक स्टेट) मा हुन्छ। होमियोप्याथीले शरीरको जीवन शक्ति लाई उत्तेजित गर्नमा विश्वास गर्छ। होमियोप्याथी ब्यक्तिपुरक चिकित्सा पद्धति हुन् जस्मा रोग विशेषको लागि कुनै पनि छुट्टै औषधि हुँदैन। यो मानसिक, शारीरिक र भावनात्मक लक्षणहरू एक अर्कासँग जोडिएको विश्वासमा आधारित छ, र तिनीहरू बीच सन्तुलन कायम गरेर स्वास्थ्य प्राप्त हुन्छ।
डा रवीन्द्र राय
आयुर्वेद: आयुर्वेद ५००० वर्ष पहिले प्राचीन भारतमा उत्पन्न भएको थियो र चिकित्साको सबैभन्दा पुरानो प्रणालीमध्ये एक मानिन्छ। हिन्दू पौराणिक कथा अनुसार आयुर्वेदको श्रेय देवताहरूको चिकित्सक धन्वंतरीलाई दिइएको छ, जसले ब्रह्माबाट प्राप्त गरे। ‘चरक’ लाई आयुर्वेदका पिता भनेर चिनिन्छ। आयुर्वेद चिकित्सा पद्धतिमा राम्रो स्वास्थ्यको लागि शरीर भित्र सन्तुलन र सद्भावलाई जोड दिन्छ, तीन दोष (वात, पित्त र कफ) मा ध्यान केन्द्रित गर्दछ र राम्रो स्वास्थ्यको लागि तिनीहरूको सन्तुलन कायम राख्छ। यो चिकित्सा पद्धतिमा मन, शरीर र आत्मा एक अर्कासँग जोडिएको विश्वासमा आधारित छ। आयुर्वेदले प्राकृतिक जडीबुटीको प्रयोग, जीवनशैली परिमार्जन, र स्वस्थ रहनका लागि आहार परिवर्तनलाई जोड दिन्छ।
सिद्धान्तहरू:
मियोप्याथि- यो "समाननै समानको उपचार " को सिद्धान्तमा आधारित छ, जसको अर्थ स्वस्थ व्यक्तिमा लक्षणहरू निम्त्याउने पदार्थलाई बिरामी व्यक्तिमा समान लक्षणहरूको आधारमा प्रयोग गरिन्छ जसमा औषधिको मात्रा अत्यधिक पातलो (डाइलूटेड) र गतिशील अवस्था (डायनामीक स्टेट) मा हुन्छ।
आयुर्वेद- यो चिकित्सा पद्धतिको सिद्धान्तमा तीन दोष (वात, पित्त र कफ) मा ध्यान केन्द्रित गर्दछ र राम्रो स्वास्थ्यको लागि तिनीहरूको सन्तुलन कायम राख्छ साथै प्राकृतिक जडीबुटीको प्रयोग, जीवनशैली परिमार्जन, र स्वस्थ रहनका लागि आहार परिवर्तनलाई जोड दिन्छ।
दार्शनिक दृष्टिकोण:
होमियोप्याथी: शारीरिक, मानसिक र भावनात्मक लक्षणहरूलाई ध्यानमा राखेर उपयुक्त उपाय निर्धारण गर्न व्यक्तिलाई समग्र रूपमा व्यवहार गर्छ।
आयुर्वेद: व्यक्तिको समग्र स्वास्थ्य अवस्था र दोष असंतुलनलाई विचार गर्दछ। प्राकृतिक औषधि (जडीबुटी), आहार, जीवनशैली परिमार्जन, र अन्य उपचारहरू मार्फत सन्तुलन पुनर्स्थापित गर्ने लक्ष्य राखिएको छ।
निदान:
होमियोप्याथी: होमियोप्याथिक चिकित्सकहरूले निदान गर्न व्यक्तिको रोग हरूको लक्षण, रोगीको व्यक्तिगत लक्षण र स्वास्थ्यको समग्र अवस्थालाई (शारीरिक र मानसिक रूपको जाँच गरि) ध्यान दिन्छन्। तिनीहरूले व्यक्तिको शारीरिक, मानसिक र भावनात्मक साथै बिरामीको चिकित्सा इतिहास, जीवनशैली आदि, लक्षणहरूको बारेमा विस्तृत जानकारी सङ्कलन गर्न "केस लिने" भनिने प्रक्रिया प्रयोग गर्छन्।
आयुर्वेद: आयुर्वेदिक निदानमा बिरामीको नाडी, जिब्रो, आँखा, छाला, र समग्र शारीरिक रूपको जाँच गरिन्छ। चिकित्सकहरूले बिरामीको चिकित्सा इतिहास, जीवनशैली, र तीन दोषहरू (वात, पित्त र कफ) मा कुनै पनि असंतुलनलाई पनि बिमारीको आधारभूत कारण निर्धारण गर्न विचार गर्छन्।
उपचार दृष्टिकोण
होमियोप्याथी: होमियोप्याथिक उपचारहरू मा प्रयोग हुने पदार्थहरू अत्यधिक पातलो (डाइलूटेड) अवस्थामा रूपमा प्रयोग गरिन्छ जो प्रायः बिरुवाहरू, खनिजहरू, वा जनावरहरूबाट प्राप्त हुन्छ। यी उपचारहरूले शरीरको महत्त्वपूर्ण जीवन शक्ति लाई उत्तेजित गर्ने र निको पार्ने विश्वास गरिन्छ। उपचार व्यक्तिगत रूपमा गरिन्छ, र व्यक्तिको लक्षणहरूमा "समानता" को सिद्धान्तको आधारमा औषधिहरू (उपचार) को छनौट गरिन्छ।
आयुर्वेद: आयुर्वेदिक उपचारमा जीवनशैली परिमार्जन, आहार परिवर्तन, हर्बल उपचार, मसाज, योग, ध्यान, र डिटक्सिफिकेशन अभ्यासहरू समावेश गर्ने समग्र दृष्टिकोण समावेश छ। आयुर्वेदको उद्देश्य दोषको सन्तुलन पुनर्स्थापित गर्नु र समग्र स्वास्थ्य र कल्याणलाई बढावा दिनु हो।
औषधिको स्रोत र अवस्था
होमियोप्याथी: होमियोप्याथिक उपचारहरू डाइलूशन (पातलो अवस्था) औषधिहरू सक्सेसन र पोटेन्टाइजेसन भनिने प्रक्रिया मार्फत तयार गरिन्छ, जसले विषाक्ततालाई कम गर्दै तिनीहरूको निको पार्ने गुणहरू बढाउने विश्वास गरिन्छ। यी उपायहरू चिनीको सानो गोली वा तरल थोपाको रूपमा प्रशासित गरिन्छ।
आयुर्वेद: आयुर्वेदिक उपचारमा मुख्यतया प्राकृतिक जडिबुटी प्रयोग गर्दछ, जसमा बिरुवाका विभिन्न भागहरू, जस्तै जरा, पातहरू र फूलहरू समावेश छन्। यसले खनिज, धातु र पशुजन्य उत्पादनहरू समावेश गरिन्छ। तिनीहरू मौखिक रूपमा पाउडर, ट्याब्लेट, डेकोक्शन, वा बाह्य अनुप्रयोगको लागि तेलको रूपमा लिन सकिन्छ।
निष्कर्ष:
कुनै पनि वैकल्पिक उपचार रोज्नु भन्दा पहिला एक योग्य चिकित्सक संग परामर्श गर्न सल्लाह छ। योग्य चिकित्सकहरूसँग परामर्श लिएर, सावधानीका साथ होमियोप्याथी र आयुर्वेद दुवैतर्फ जानु महत्त्वपूर्ण छ। सबै भन्दा राम्रो सम्भावित स्वास्थ्य सेवा परिणामहरूको लागि प्रमाण-आधारित औषधिलाई प्राथमिकता दिन सधैं सिफारिस गरिन्छ।
लेखक वरिष्ठ होमीयोप्याथिक चिकित्सक हुन्।
नेपाललाइभमा प्रकाशित सामग्रीबारे कुनै गुनासो,
सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई nepallivenews@gmail.com मा
पठाउनु होला।
-1751533150.jpg)
-1749826086.png)
